Wuhuuuuuu! Çok mutluyum!

Ay amooorrrr, Bloğumu açar açmaz bir takipçim olduğunu öğrendim Yarebbim ne büyük mutluluk :))
+Esra Ebru Bolat gelmiş, aman hoş gelmiş, memnun oldum ben çok.

Vay be insan şapşala dönebiliyormuş, ilgi önemli bir şey güzel kardeşim, ilgilen ilgili davran, ilgi al, valla içimde buzlar falan eridi.

Yine yazamamışım ben, hafta sonu evde kalacağım diye sevindiğim geçtiğimiz hafta sonu gerçekten evde kaldım, yataklara yapıştım hastalıktan.. Kendimi toparlayamadım, kalkamadım, ama neyse bitti, geçti gitti..

Korkunç soğuklar başladı Salı günü, en çok sokakta kalan yavru kedileri düşündüm yine..
Bir tane vardı yan apartmana gizlenen ve büyüklerden dayak yiyen kedi, onu eve aldım. Evet yaptım ben bunu..
Gittim pire damlası ve parazit aşısı yaptırdım ve eve aldım.
Küçük odamı kendisine bahşettim.
İyi ki..
O kadar mutlu ki, bir küçük ayakkabı kutusunda uyuyor, kaloriferin yanına sığıyor, yemek kabından yiyor, kumuna işiyor.. Öyle akıllı ki..

Daha önce sokaktan bulduğum bir van kedisini sahiplendirdiğim Sevil Hanım'ı aradım, perşembe arabam bakımdan çıkıyor gelip alırım dedi, ve bugün Perşembe.. Aramaya korkuyorum, ya almazsa?? Kötü düşünmek istemiyorum ama almazsa B planım yok, var ama hiç tutarlı değil, naparım ben?

Ayy pozitif pozitif pozitif düşünelimm değil mi?

Evlenmeden önce 2 senemi Funky ile geçirdim ve son 2 senemide ayrı..
Hayatımın en güzel parçası Funky, kedim..
Evlenirken annemler hem sen hem Funky giderse dayanamayız dediklerinden alamadım kedimi, annemde şu an.

Ve tüm bunlarla birlikte korkunç bir kedi alerjim var.. Benim gibi kedi manyağı insana bu yapılır mı??
Eve hem Funky'den hemde alerjimden dolayı kedi alamıyorum, şu 2 günlük minnak şey bile mahvetti beni, nefes alamıyorum.

O yüzden bu miniği sahiplendirmem lazım.
Olmaz olamaz malesef yapamayız bir arada :(

Şimdilik en büyük odağım bu iş.. Bu akşam çözmemiz lazım. Bol dua, sokağa bırakamam tekrar...